Onderweg
in de tijd, zijn en niet meer zijn
Hector Berlioz was 27 toen hij in 1830 smoorverliefd
zijn Symphonie Phantastique schreef.
Het is zolang geleden en hij was zo jong, het klinkt
onvoorstelbaar.
Op 10 km hoogte is de klassieke muziekkeuze beperkt.
Uit het populaire aanbod met slechte koptelefoon kies ik de Phantastique. Omdat
hij zo bekend is draai ik hem thuis zelden. Het is nacht, ik luister naar Mariss Jansons’s interpretatie met het Concertgebouw orkest. Romantische muziek, op
weg naar Dubai, een land waar de Verlichting nog moet beginnen.
Op 10 km hoogte 950 km per uur vliegen is vanzelfsprekend,
maar 27 jaar oud en 183 jaar geleden zulke muziek schrijven blijft
onbegrijpelijk.
Over 183 jaar in 2196 zullen wij ongetwijfeld anders
reizen. De Boeing 777 is dan een vergeten toestel, maar de Phantastique zal nog
steeds in de lucht beluisterd worden.
Met zijn muziek slaagt de 27 jarige Berlioz er in de
emoties bij zijn niet beantwoorde liefde
onvergankelijk vorm te geven.
Het Dies Irae aan het slot, houdt de herinnering aan
de eindigheid levend.
Herinnering kan een idee levend
houden
Eneo-ateliers helpt met het
vormgeven van herinnering.
Hoe
wij dat doen: kijk op www.eneo-ateliers-urn.com
